Η Rising Stars North είναι έτοιμη να ξαναπατήσει παρκέ. Με μία προπόνηση, ένα γκρουπ παικτών που γίνεται ο κορμός της παιχνίδι με παιχνίδι, αλλά και καινούρια πρόσωπα κάθε φορά, η μικτή ομάδα Βορρά, όπως και η αντίστοιχη Rising Stars South του Νότου, έχει φέρει στο προσκήνιο αρκετά νέα πρόσωπα που μπορεί να πρωταγωνιστήσουν στο μέλλον του ελληνικού μπάσκετ. Ή σε πρώτη φάση στην Εθνική Εφήβων το καλοκαίρι.
Ο Δημήτρης Μπουσβάρος και ο Πέτρος Γκαϊτατζής έχουν τα ηνία της ομάδας από την άκρη του πάγκου και μιλούν γι’ αυτήν την προσπάθεια. «Είναι μια κίνηση μέσα από την οποία πιστεύω ότι κερδίσαμε πολλά παιδιά», τονίζει ο Μπουσβάρος και προσθέτει: «Μεγάλωσε η βάση στην οποία μπορούμε να στηριχθούμε και είδαμε παιδιά που δεν θα τα βλέπαμε με τίποτα σε τέτοια παιχνίδια, που δεν είχαν ευκαιρία να παίξουν με κάποιον από τους συλλόγους που αγωνίζονται στο Rising Stars. Υπήρξαν παιδιά που κέρδισαν θέση στο κλιμάκιο του Βορρά ή του Νότου αντίστοιχα, γιατί είχαν καλή παρουσία σε κάποια από τα τουρνουά που έχουν ήδη γίνει».
Ο Μπουσβάρος όπως και όλοι οι προπονητές που μετέχουν στο αναπτυξιακό πρόγραμμα βλέπουν να γίνεται το επόμενο βήμα για κάποια από τα παιδιά: «Είχαμε υπόψην κάποια παιδιά που θα μπορούσαν και μπορούν να επανδρώσουν κλιμάκια ή εθνικές ομάδες με ανάλογη εξέλιξη μέσα από αυτή τη διαδικασία, παιδιά που δεν τα ξέραμε πολύ. Είναι βασικό να τα δούμε σε αγωνιστικές συνθήκες και σε δύσκολα παιχνίδια. Κι εμείς είχαμε τις αμφιβολίες μας στην αρχή, αν με μία προπόνηση θα μπορούσαν να είναι ανταγωνιστικά, αλλά το καταφέρνουν και αντιμετωπίζουν ομάδες που προπονούνται όλο το χρόνο μαζί. Έχουμε νικήσει τις ομάδες της Θεσσαλονίκης, από τον Ολυμπιακό χάσαμε με ένα σουτ από το κέντρο… Έχουμε ένα ανοιχτό rotation, χρησιμοποιούνται όλα τα παιδιά που καλούνται κάθε φορά και εννοείται ότι δεν μένει η ίδια σταθερή 12άδα, αλλά υπάρχουν αλλαγές και προσθήκες. Το ρόστερ αλλάζει είτε γιατί υπάρχουν κάποια παιδιά που έχουν και το σχολείο, είτε γιατί θέλουμε να δούμε απλά να δούμε κι άλλους αθλητές. Παίρνουν ευκαιρίες περισσότερα παιδιά και είχαμε περιπτώσεις που ήταν ευχάριστη αποκάλυψη για εμάς. Επιπλέον χτίζεται κάτι. Δεν είναι κάτι «ψυχρό». Έρχονται κοντά αυτά τα παιδιά. Χτίζεται μια ομάδα, υπάρχει κάτι. Είναι 12-14 καλά παιχνίδια και έχουμε παράλληλα μια ευρύτερη βάση για έναν προπονητή που θέλει να δει τους παίκτες τουσε κρίσιμα, δυνατά παιχνίδια. Σου δίνει μια πιο καθαρή ματιά σε σχέση με την απλή προπόνηση. Έχουμε κερδίσει παίκτες μέσα από αυτή τη διαδικασία”.
Ο Πέτρος Γκαϊτατζής παίρνει τη σκυτάλη και καταθέτει τη δική του απόψη: «Η ουσία είναι αυτή: Δίνεται δυνατότητα σε αθλητές από σωματεία που δεν είναι ψηλά στο ράνκινγκ της ομοσπονδίας να παίξουν με δυνατές ομάδες. Κυρίως για τα παιδιά από την επαρχία είναι πολύ σημαντικό γιατί το επίπεδο είναι πολύ ψηλότερο σε σχέση με την καθημερινότητά τους. Οι αθλητές αξιολογούνται και μπορεί να βρεθούν στο επόμενο επίπεδο».
Συνολικά 27 αθλητές έχουν χρησιμοποιηθεί στην μικτή ομάδα Βορρά: «Ο στόχος ήταν να υπάρχει μια πιο διευρυμένη βάση παικτών από όλη τη Βόρεια Ελλάδα και ο αριθμός είναι πάντα αναλογικά με αθλητές από τη Θεσσαλονίκη και την επαρχία που μπορούν να παίξουν. Για εμάς είναι επίσης σημαντικό να παίξουν και οι 12 παίκτες που έχουμε στη διάθεσή μας το συγκεκριμένο διήμερο, για να δείξουν οι περισσότεροι τι μπορούν να κάνουν. Και ναι, είχαμε κάποιες περιπτώσεις αθλητών που έβγαλαν ένα αγωνιστικό πρόσωπο καλύτερο και κλήθηκαν και στα κλιμάκια εθνικών ομάδων».
Ένα θέμα που τίθεται είναι η κατεύθυνση που έχει η ομάδα αγωνιστικά και ως οδηγία από τον πάγκο, καθώς ο χρόνος προετοιμασίας είναι συνήθως μία μέρα πριν από κάθε τουρνουά. Κι εδώ υπάρχει κάτι νέο: «Από την έλευση του Βαγγέλη Ζιάγκου –και είναι καλό που είχαμε νωρίς τους προπονητές της Εθνικής Εφήβων, αλλά και της Εθνικής Παίδων με τον Γιάννη Καλαμπόκη- έχουν ξεκινήσει και μπαίνουν κάποιες κατευθύνσεις στο τι ζητάμε αγωνιστικά. Υπάρχει μια γενική κατεύθυνση. Είναι δύσκολο, γιατί πρέπει να συνεργαστούν παίκτες που δεν παίζουν μεταξύ τους. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι τα παιδιά να παρουσιάσουν μια εικόνα καλή, να ανταποκριθούν πρώτα ενεργειακά στο παιχνίδι, κάτι που μπορεί να βοηθήσει να καλύψουν και κάποιες αδυναμίες και η επόμενη δυσκολία είναι να δείξουν και στοιχεία συνεργασίας. Όταν έχουν στο μυαλό τους να προβληθούν μέσα σε ένα ή δύο παιχνίδια, χρειάζεται να βρουν αυτήν την ισορροπία και το καταφέρνουν».
Ο Γκαϊτατζής στέκεται λίγο περισσότερο στο τι μπορεί να προσφέρουν οι μικτές ομάδες και το αρχικό σκεπτικό: «Στο δικό μου το μυαλό και όπως το συζητάμε, για τα παιδιά αυτά είναι ένα μικρό κλιμάκιο αξιολόγηση των παικτών σε αγωνιστικές συνθήκες. Δίνεται η δυνατότητα να αξιολογήσουμε τα παιδιά, να τα ζήσουμε και να βγάλουμε συμπεράσματα Ο αγώνας έχει άλλη πίεση. Παραδέχομαι πως ξεκίνημα ήμασταν όλοι επιφυλακτικοί. Όταν σε ομάδες προπονούνται καθημερινά μαζί, εμείς δεν είχαμε την πολυτέλεια αυτή. Τα παιδιά μας έδειξαν πως μπορούν να είναι ανταγωνιστικά και το μεγαλύτερο είναι το κίνητρο να αποδείξουν ότι μπορούν να ανταποκριθούν σε κάτι ανάλογο. Η δυσκολία είναι ίσως πως κάποια παιδιά βρίσκονται στην Γ’ Λυκείου, οπότε το σχολείο είναι λογικά προτεραιότητα και είναι δύσκολο να απουσιάσουν για παράδειγμα για τρεις μέρες αυτήν την περίοδο».